Сотрудничество дӓ росси Иран.
در سالهای اخیر، دامنه نفوذ روسیه در کشورهای آسیای میانه و قفقاز، گرچه نسبت به دورهٔ اتحاد شوروی محدودتر شده، اما نسبت به دههٔ ابتدایی بعد از فروپاشی شوروی بیشتر شده است. تشکیل سازمان همکاریهای شانگهای یکی از نتایج استراتژی جدید روسیه است. عضویت ایران و روسیه در این پیمان در کنار هند و چین این امکان را به قاره آسیا میدهد که مسائل و مشکلات خود را بهصورت درونی حل کند. بانک توسعه و زیرساختهای آسیایی با ابتکار چین مثالزدنی است.
همچنین نوعی اعتمادسازی در روابط بین ایران و روسیه آغاز شده که قبلاً سابقه نداشته است. ساخت ۸ واحد جدید برق هستهای، تقویت بنیهٔ دفاعی ایران، موافقت دو کشور برای جابهجایی ۵۰۰ هزار بشکه نفت خام در روز، همکاریهای دو کشور برای پایان دادن هرجومرج ناشی از دخالت نیروهای خارجی در سوریه، همکاریهای منطقهای در آسیای مرکزی و قفقاز، همسویی مواضع دو کشور در مسائل افغانستان و عراق، و نظر مشترک دو کشور در مورد اصلاح نظام نوین جهانی ازجمله همکاریهای نوین ایران و روسیه است.
در کنار زمینههای همکاری بین روسیه و ایران، از نقاط افتراق و یا منفی در این روابط نیز باید نام برد. روسیه در جریان پرشتاب تحولات دریای خزر بهتدریج از مواضع ایران فاصله گرفت و درصدد نزدیک نمودن مواضع چهار کشور بهجامانده از اتحاد شوروی با یکدیگر و سپس مذاکره با ایران با موضع واحد است. همچنین روابط اقتصادی غیرنظامی علیرغم تأکید رهبران دو کشور، بیشتر از ۴ میلیارد دلار در سال نیست. میتوان گفت که ایران نقش بزرگی را در پیشبرد سیاستهای روسیه در نزدیکی هرچه بیشتر به منطقه آسیای جنوبی و خاورمیانه ایفا کرده، اما شاید در کنار آن، ایران هماکنون به رقیب ژئوپلیتیک آنان در منطقه تبدیل شده است.